by കേരളത്തിലെ കാടുകളുടെ ആഴങ്ങളിൽ, കരിങ്കോലി എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പുരാണ സർപ്പം തലമുറകളായി നാട്ടുകാരുടെ ഭാവനയിൽ പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വനത്തിലെ ഏറ്റവും അപകടകരവും വിഷമുള്ളതുമായ ജീവികളിൽ ഒന്നാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പ്രഹേളിക ജീവി ഈ പ്രദേശത്തെ സമ്പന്നമായ നാടോടിക്കഥകളുടെ ഭാഗമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. കെട്ടുകഥകൾ കേട്ടവരെ കൗതുകമുണർത്തുകയും ഭയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്‌ത കൗതുകകരമായ സ്വഭാവസവിശേഷതകളുള്ള കരിങ്കോലിയുടെ ഇതിഹാസത്തിലേക്ക് നമുക്ക് കടന്നുപോകാം.
പ്രാദേശിക ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, കരിങ്കൊലിയെ ഒരു കറുത്ത പാമ്പ് എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഏകദേശം പതിനാറ് അടി നീളത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ഈ കടും നീല അല്ലെങ്കിൽ കറുപ്പ് നിറത്തിലുള്ള സർപ്പത്തിന് സാധാരണ പാമ്പുകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ സവിശേഷതകളുണ്ട്. ആൺ കരിങ്കോലി അതിന്റെ തലയിൽ പൂവൻകോഴിയുടെ ചിഹ്നത്തോട് സാമ്യമുള്ള ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു പൂവിന്റെ അടയാളം വഹിക്കുന്നു. അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, ഇരയെ ആക്രമിക്കുമ്പോൾ, ആൺപാമ്പ് കോഴിയുടെ വിളിയെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കരച്ചിൽ ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു, അതിന്റെ സ്വഭാവത്തിന് അസാധാരണമായ ഒരു ഘടകം ചേർക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, പിറ്റ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പെൺ കരിങ്കോലിക്ക് ആണിന്റെ അതേ വലുപ്പമുണ്ടെങ്കിലും ശ്രദ്ധേയമായ ശബ്ദങ്ങളൊന്നും ഇല്ല.
കറുത്ത പാമ്പുകൾ കേരളത്തിലെ കാടുകളുടെ ഉയർന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. തങ്ങളുടെ വളരെ അടുത്ത് പോകുന്ന മനുഷ്യർക്ക് അവ ഒരു ഭീഷണിയാണ്, ഇത് ഈ പുരാണ ജീവികളെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യാപകമായ ഭയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ഏകാന്ത സ്വഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, കറുത്ത പാമ്പുകൾ തങ്ങളുടെ ഇണകളുടെ പരിധിയിൽ തുടരാൻ വേട്ടയാടുമ്പോൾ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ശ്രദ്ധേയമായി, ആൺ കരിങ്കോലി അതിന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു അമ്പടയാളം കാണിക്കുന്നു.
യാഥാർത്ഥ്യം :
കരിങ്കോലിയുടെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശ്വാസം പ്രദേശവാസികൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ശാസ്ത്രജ്ഞരും വിദഗ്ധരും വ്യത്യസ്തമായ കാഴ്ചപ്പാട് നൽകുന്നു. ഒരു രാജവെമ്പാലയെയോ മറ്റൊരു പാമ്പിനെയോ ഐതിഹ്യ സർപ്പമായി ആളുകൾ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിലൂടെ കരിങ്കോലിയുടെ ഐതിഹ്യം തെറ്റായി തിരിച്ചറിഞ്ഞതിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടായതെന്ന് അവർ അനുമാനിക്കുന്നു. അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ, പാമ്പിന്റെ തൊലിയുടെ ഒരു ഭാഗം അതിന്റെ തലയിൽ അവശേഷിക്കുന്നത് നിരീക്ഷകർ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കാം, ഇത് കോഴിയുടെ ചിഹ്നത്തോട് സാമ്യമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക അടയാളത്തിന്റെ മിഥ്യാധാരണയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
ഇത്തരം പാമ്പുകളുടെ അസ്തിത്വത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളുടെ അഭാവം അവയുടെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ച് സംശയങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു. ഈ പുരാണ ജീവികളുടെ കഥകളിലും വിവരണങ്ങളിലും കാണപ്പെടുന്ന പൊരുത്തക്കേടുകൾ, അവ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെ വിശദീകരിക്കാനും കാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ഭയം ജനിപ്പിക്കാനും ശ്രമിക്കുന്ന ഭാവനാത്മകവും അന്ധവിശ്വാസപരവുമായ മനസ്സുകളുടെ ഉൽപ്പന്നമാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
കേരളത്തിലെ പുരാണ സർപ്പമായ കരിങ്കോലിയുടെ ഇതിഹാസം അതിന്റെ കഥകൾ കേൾക്കുന്നവരെ ആകർഷിക്കുകയും കൗതുകമുണർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ കറുത്ത പാമ്പുകളുടെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശ്വാസം പ്രദേശവാസികൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവയുടെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകൾ അവ്യക്തമായി തുടരുന്നു. ഭാവനയുടെ സൃഷ്ടിയോ പ്രകൃതിസംഭവങ്ങളുടെ തെറ്റായ വ്യാഖ്യാനമോ ആകട്ടെ, പ്രകൃതി ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണകളും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നാടോടിക്കഥകളുടെ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് കരിങ്കോലിയുടെ ഇതിഹാസം നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
